MODLITWA

NA ŚWIATOWY DZIEŃ DZIADKÓW

I OSÓB STARSZYCH

Dziękuję Ci, Panie,
za ukojenie w Twojej obecności.
Nawet gdy jestem samotny,
jesteś moją nadzieją i moją ufnością,
od mej młodości jesteś moją skałą i twierdzą!

Dziękuję Ci, że dałeś mi rodzinę
i pobłogosławiłeś mnie długim życiem.
Dziękuję Ci za chwile radości i trosk,
za marzenia już spełnione
i te, które jeszcze przede mną.
Dziękuję Ci za ten czas owocowania na nowo,

do którego mnie wzywasz.

Umocnij, o Panie, moją wiarę,
uczyń mnie narzędziem Twojego pokoju,
naucz mnie przygarniać tych, którzy cierpią bardziej niż ja,
abym nigdy nie przestał marzyć
i opowiadać nowym pokoleniom o Twoich cudach.

Chroń i prowadź papieża Franciszka i cały Kościół,
aby światło Ewangelii dotarło do każdego zakątka ziemi.
Ześlij, o Panie, swego Ducha, aby odnowić świat,
aby ucichła burza pandemii,
ubodzy doznali pocieszenia i ustały wszelkie wojny.

Wspieraj mnie w słabości
i pomagaj żyć pełnią życia w każdej chwili, którą mi dajesz,
– w pewności, że jesteś ze mną przez wszystkie dni,
aż do skończenia świata.

Amen.

SŁOWO WDZIĘCZNOŚCI METROPOLITY KATOWICKIEGO
PO PIELGRZYMCE MĘŻCZYZN I MŁODZIEŃCÓW
DO SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ PIEKARSKIEJ
Drodzy Diecezjanie! Bracia i Siostry!
Pobożność maryjna w naszej archidiecezji – zróżnicowana w formach i głęboka
w religijnych motywacjach – nabrała szczególnego charakteru w piekarskim sanktuarium
ku czci Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej. Przed tygodniem, w ostatnią niedzielę
maja, pielgrzymi potwierdzili swoją obecnością na piekarskiej Kalwarii, że ich pobożność
wypływa z wiary i miłości do Jezusa Chrystusa, a także z rozumienia zbawczej misji, którą
Bóg powierzył Maryi, Matce naszego Zbawiciela i - na płaszczyźnie łaski - Matce każdego
z nas.
Wyrazy wdzięczności za liczny udział w pielgrzymce kieruję do wszystkich
pątników, szczególnie do wielopokoleniowych wspólnot rodzinnych, wyrażonych
jednością dziadków, ojców i synów. Dziękuję reprezentantom ruchów i grup parafialnych,
nadzwyczajnym szafarzom Komunii św., ministrantom, a także przedstawicielom wielu
branż zawodowych na czele z pracownikami Jastrzębskiej Spółki Węglowej, którzy
w modlitwie towarzyszyli wdowom i rodzinom tragicznie zmarłych górników z kopalń
Pniówek i Zofiówka. Duszpasterzom dziękuję za organizację pielgrzymek pieszych
i parafialnych wyjazdów do Piekar Śl. oraz za posługę spowiedzi św. dla pielgrzymów.
Jesteśmy wdzięczni papieżowi Franciszkowi za pozdrowienie pielgrzymów w czasie
modlitwy południowej i udzielone nam błogosławieństwo.
Bracia i Siostry! Nasze pielgrzymowanie przebiegało spokojnie i bezpiecznie.
Szczęśliwie wróciliśmy do swoich rodzin. Nie zawiodły warunki pogodowe. Bóg zapłać
siostrom karmelitankom, które od kilku miesięcy wspierały piekarskich pielgrzymów
serdeczną modlitwą. Umocnienie w wierze, nadziei i miłości, wypływające ze słuchania
Bożego słowa i sakramentów świętych, niech sprzyja naszemu wzrostowi w osobistej
świętości i budowaniu na co dzień międzyludzkich relacji w pokoju, którego Dawcą jest
zmartwychwstały Chrystus. Pamiętajcie, jesteście „posłani w pokoju Chrystusa”.
Na pełnienie tej misji z otwartością na dary Bożego Ducha z serca wszystkim błogosławię:
w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki

ZAPROSZENIE NA PIELGRZYMKĘ MĘŻCZYZN I MŁODZIEŃCÓW
DO SANKTUARIUM MATKI SPRAWIEDLIWOŚCI I MIŁOŚCI SPOŁECZNEJ
W PIEKARACH ŚL.
Drodzy Diecezjanie! Drodzy Bracia!
Z wielką radością – po niełatwym okresie pandemicznych ograniczeń – zapraszam Was
w niedzielę 29 maja na modlitewne spotkanie przed wizerunkiem Matki Bożej Piekarskiej,
w ramach tradycyjnej pielgrzymki mężczyzn i młodzieńców do Matki Sprawiedliwości i Miłości
Społecznej. Bożej Opatrzności powierzymy osobiste intencje, przyszłość Górnego Śląska i naszej
archidiecezji. Będziemy się modlić o dar pokoju w ludzkiej rodzinie, zwłaszcza w Ukrainie.
Bożemu Miłosierdziu powierzymy górników, tragicznie zmarłych w czasie ostatnich katastrof
w kopalniach Jastrzębskiej Spółki Węglowej. Modlitwą otoczymy ich rodziny – żony, dzieci,
rodziców oraz wszystkich poszkodowanych i przebywających w szpitalach, a także ratowników
górniczych, służby medyczne, zwłaszcza z Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śl.,
oraz zarządy i załogi kopalń metanowych, w których wydobywanie węgla jest szczególnie
niebezpieczne i wymaga wyjątkowej rozwagi.
Bracia! Serdecznie zachęcam Was do podjęcia trudu pielgrzymowania w ramach
pielgrzymek pieszych, rowerowych czy autokarowych, wspólnotowych lub indywidualnych,
aby przed Obliczem Maryi, Nauczycielki wiary i Gwiazdy Nowej Ewangelizacji odkrywać
osobistą i wspólnotową misję w świecie. Na piekarskie wzgórze zapraszam wszystkie męskie
stowarzyszenia oraz młodzież męską zaangażowaną ewangelizacyjnie w Duszpasterstwie
Akademickim, Ruchu Światło-Życie, Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży, Służbie Liturgicznej,
harcerstwie i w jakichkolwiek formach wolontariatu. Serdecznie proszę, aby parafialne rady
duszpasterskie – obecne w każdej parafii – zorganizowały wyjazd parafialnej delegacji
do piekarskiego sanktuarium.
W dniu pielgrzymki dołączy do nas abp Jan Romeo Pawłowski z Sekretariatu Stanu
Stolicy Apostolskiej, który o godz. 11.00 będzie przewodniczył Mszy św. i wygłosi słowo Boże.
Eucharystię poprzedzi procesja z bazyliki na piekarskie wzgórze, powitanie Matki Bożej i słowo
społeczne metropolity katowickiego.
Bracia i Siostry! Pielgrzymkę rozpoczniemy o godz. 8.00 śpiewem Godzinek ku czci
Niepokalanego Poczęcia NMP i modlitwą różańcową. Po zakończonej Eucharystii zapraszam
Was do udziału w godzinie ewangelizacyjnej. Nabożeństwu majowemu o godz. 15.00 będzie
przewodniczył i homilię wygłosi arcybiskup koadiutor Adrian Galbas. Wiernych, którzy
z różnych względów nie będą mogli uczestniczyć w pielgrzymce, zachęcam do duchowej
łączności i modlitwy za pośrednictwem transmisji w Telewizji Polonia, TVP3 Katowice,
Radiu eM i Radiu Katowice.
Oczekując naszego spotkania u Śląskiej Gospodyni, z serca błogosławię na trud
pielgrzymowania: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki

SŁOWO ARCYBISKUPA KATOWICKIEGO
NA NIEDZIELĘ MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
24 kwietnia 2022 r.
Drodzy Bracia i Siostry!
II Niedziela Wielkanocna jest Niedzielą Miłosierdzia i świętem patronalnym Caritas.
Caritas Archidiecezji Katowickiej prowadzi i koordynuje diakonię miłosierdzia, którą
realizuje poprzez swoją centralę i oddziały parafialne. Prowadzi również domy i ośrodki,
w tym archidiecezjalny dom hospicyjny im. św. Jana Pawła II w Katowicach, w których pod
codzienną opieką Caritas pozostaje w sumie sześć tysięcy osób.
Od 28 lutego br. pomoc ta jest ukierunkowana na wszechstronne wsparcie uchodźców
wojennych z Ukrainy. Opisuje ją relacja archidiecezjalnej Caritas, którą poniżej cytuję:
„W ciągu ostatnich dwóch miesięcy jesteśmy świadkami ogromnej fali dobroci, której
doświadczamy od naszych parafii, wolontariuszy i darczyńców. Od 28 lutego w Domu
św. Marcina, gdzie swoją siedzibę ma centrala Caritas oraz w Wyższym Śląskim Seminarium
Duchownym powstały dwa punkty recepcyjne przyjmujące uchodźców. Od samego początku
podjęliśmy współpracę z Urzędem Wojewódzkim, Urzędem Marszałkowskim i Miastem
Katowice. W poniedziałek 28 lutego, kiedy pojawili się pierwsi uchodźcy, wszystkie służby
porządkowe, pracownicy Urzędu Wojewódzkiego i Caritas, tłumacze języka ukraińskiego
oraz wolontariusze wspólnie, dzień i noc, nieśli życzliwą i pełną oddania pomoc. Darczyńcy
i lokalni restauratorzy dostarczali do naszych punktów wszystko, co było aktualnie potrzebne.
Codziennie przyjmowaliśmy nowe osoby, które następnego dnia były przewożone do miejsc
stałego zakwaterowania na terenie Województwa Śląskiego. W ten sposób w naszych
punktach recepcyjnych przenocowaliśmy cztery tysiące osób. Pracownicy Urzędu
Wojewódzkiego, straż graniczna, pogotowie ratunkowe, policja oraz 13. brygada Wojsk
Obrony Terytorialnej dbali o sprawy urzędowe, medyczne, bezpieczeństwo oraz transport.
Uchodźców wspierała Śląska Izba Aptekarska, Stowarzyszenie Lekarzy Polskich oraz
operatorzy telefonii komórkowych. Pracownicy Caritas i wolontariusze przygotowywali
posiłki, zabezpieczali podstawowe potrzeby żywieniowe i lokalowe, sprzątali pokoje
i obsługiwali wydawanie darów. Uchodźcy, którzy zamieszkali w Katowicach i w okolicy
przychodzą do nas po różnego rodzaju wsparcie. W ten sposób pomogliśmy dziesięciu
tysiącom osób.
Parafie i darczyńcy indywidualni ofiarowali na rzecz Caritas ponad trzy miliony
złotych. W darach rzeczowych przekazaliśmy cztery i pół miliona złotych, w parafiach
przygotowano pięć tysięcy paczek o wartości ponad milion złotych. W dostarczanie paczek
zaangażowały się nasze ośrodki Caritas oraz wielu wolontariuszy z Katowic i Rybnika.
Wśród nich byli ludzie oddelegowani z zakładów pracy, młodzież, uczniowie szkół
z nauczycielami, żołnierze i harcerze. Dwa magazyny w Katowicach zostały nam
udostępnione przez Marszałka Województwa Śląskiego, a trzeci w Rybniku przekazałprywatny właściciel. W transporcie paczek pomógł InPost. Paczki okazały się bardzo wielką,
praktyczną i skuteczną pomocą dla ludzi na Ukrainie.
Wydaliśmy w tym czasie czterdzieści pięć tysięcy posiłków. Wysłaliśmy z pomocą dla
Ukrainy siedem tirów i dwadzieścia sześć samochodów ciężarowych oraz busów
z żywnością, sprzętem medycznym i innymi rzeczami.
Na apel o zgłoszenie gotowości przyjęcia uchodźców odpowiedziało wiele parafii,
oddając do dyspozycji 470 miejsc. Wiele rodzin przyjęło uchodźców pod swój dach. Znaleźli
oni również miejsce w budynkach parafialnych, domach rekolekcyjnych i domach zakonnych
oraz w ośrodkach Caritas. Wielu ludzi spontanicznie organizowało przejazd uchodźców zza
granicy, zapewniając im bezpieczną podróż. Powstały liczne zbiórki rzeczowe. W naszych
parafiach i dekanatach podjęto działania we współpracy z miejscowymi urzędami,
organizując spotkania służące integracji i adaptacji rodzin, pomocy w kwestiach formalnych,
a nawet w poszukiwaniu miejsc pracy.
Zdajemy sobie sprawę, że teraz przyjdzie czas na pracę i pomoc długofalową.
Na naszej stronie www.katowice.caritas.pl uruchomiliśmy zbiórkę internetową, która wraz
ze środkami otrzymanymi z parafii na początku Wielkiego Postu posłuży metodycznemu
wsparciu przez utworzenie profesjonalnego Centrum Pomocy Migrantom i Uchodźcom
w budynku Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego. Centrum to koordynuje
działania pomocowe w wielu miejscach naszej archidiecezji.
W tym miesiącu kończy się czas rozliczeń podatkowych. Dziękujemy wszystkim,
którzy przekazują swój 1 procent na Caritas Archidiecezji Katowickiej. Warto zauważyć,
że w Polsce działa Caritas Polska i 44 Caritas diecezjalne, z których każda jest niezależną
organizacją. Zachęcamy do wsparcia naszej Caritas Archidiecezji Katowickiej i prosimy,
by zwrócić uwagę na jej unikatowy numer KRS 0000 221725.
W dzisiejszą Niedzielę Miłosierdzia obchodzimy Dzień Dobra. W wielu miejscach
organizowane są przez Caritas Polska i ośrodki diecezjalne wydarzenia wiodące i mniejsze
zwane „bijącymi sercami”. W naszej archidiecezji funkcjonują 23 „bijące serca”. Największe
wydarzenie ma miejsce przy katowickim Spodku, gdzie od 12.00 do 18.00 odbywa się
koncert muzyki chrześcijańskiej, na który serdecznie wszystkich zapraszamy” (koniec cytatu).
Drodzy Bracia i Siostry!
Pamiętamy o słowach Pana Jezusa, które usłyszeliśmy na początku Wielkiego Postu:
„Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na
ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją
nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa,
aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie”
(Mt 6, 2-4).
Podana wyżej informacja Caritas nie jest „trąbieniem przed sobą”, podobnie jak i ta,
że duchowni archidiecezji katowickiej wsparli pięciu swoich współbraci pracujących
na Ukrainie jałmużną postną w wysokości pół miliona złotych. To informacje, które się Wam
należą; informacje wewnątrzkościelne, dotyczące wspólnoty naszego lokalnego Kościoła,
którą razem stanowimy; potwierdzające, że żyjemy paschalną świadomością, wyrażaną
podczas każdej Mszy św.: „Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje
zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”. Pamiętamy przecież także
o tych słowach Pana Jezusa:
„Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy
zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On
oddzieli jednych [ludzi] od drugich... Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej
stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca
mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem
głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem,
a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie;
byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie”. Wówczas zapytają sprawiedliwi: „Panie, kiedy
widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy 

widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy
widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?' A Król im odpowie:
'Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich
najmniejszych, Mnieście uczynili' (Mt 25, 31-40).
Bracia i Siostry!
Niech świadomość, komu naprawdę pomagamy, zawsze nam towarzyszy i nadal
mobilizuje do braterskiej i siostrzanej solidarności. Jej wyrazem jest także trwająca i ciągle
wznosząca się rzeka modlitwy indywidualnej i wspólnotowej o łaskę pokoju dla Ukrainy
i całej rodziny ludzkiej. W takiej postawie umacnia nas apostoł narodów, św. Paweł:
„Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie - wytrwali! Zaradzajcie
potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności!” (Rz 12, 12).
W niedzielę Miłosierdzia Bożego wołajmy jednym głosem o Boże miłosierdzie dla
nas i świata całego.
Niech Ten, który „widzi w ukryciu”, Bóg wszechmogący i bogaty w miłosierdzie
„odda tobie”; i niech Was błogosławi: Ojciec i Syn, i Duch Święty.

† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki

WEZWANIE ARCYBISKUPA KATOWICKIEGO
DO MODLITWY W ZWIĄZKU Z KATASTROFĄ W KOPALNI PNIÓWEK
W PAWŁOWICACH SLĄSKICH
Bracia i Siostry!
Z wielkim smutkiem wsłuchuję się w informacje docierające z kopalni Pniówek
w Pawłowicach Śląskich. W wyniku eksplozji metanu, do której doszło minionej nocy,
kilku górników zginęło, kilkunastu trafiło w ciężkim stanie do szpitali, niektórzy, wśród
nich ratownicy, nadal są poszukiwani.
Proszę o żarliwą modlitwę: o życie wieczne dla zmarłych górników, o ratunek dla
znajdujących się pod ziemią, o powrót do zdrowia dla rannych. Módlmy się w intencji
ich rodzin, które zapewniam o jedności i duchowym wsparciu.
W związku z moim aktualnym pobytem w Rzymie będę jutro o godzinie 7.10
sprawował Eucharystię przy grobie św. Jana Pawła II, w czasie której złożę te intencje
na ołtarzu Pana, wzywając orędownictwa świętego Papieża z Polski dla zmarłych,
zaginionych, rannych i ich rodzin. Ponieważ ta Msza św. będzie transmitowana przez
Radio Maryja, zachęcam wszystkich, dla których będzie to możliwe, do
współuczestnictwa w duchu modlitewnej jedności.
Z pasterskim błogosławieństwem
+ Wiktor Skworc
Arcybiskup
Metropolita Katowicki

KOMUNIKAT METROPOLITY KATOWICKIEGO W ZWIĄZKU Z ORGANIZACJĄ KONSULTACJI SYNODALNYCH
W PARAFIACH ARCHIDIECEZJI
Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!
Jesienią minionego roku papież Franciszek zainaugurował w Rzymie XVI
Zwyczajne Zgromadzenie Synodu Biskupów pod nazwą „Dla Kościoła synodalnego.
Komunia, uczestnictwo, misja”. To wyjątkowe wydarzenie otwarło proces dwuletnich
spotkań, konsultacji, rozmów, modlitwy i słuchania Ducha Świętego, który ma zakończyć
się w październiku 2023 r. w Rzymie. Pragnieniem Ojca Świętego jest, aby nie był to
wyłącznie czas spotkań wybranego grona ekspertów, ale wspólna droga – „podążanie
razem”, angażujące cały Kościół i wszystkich wiernych, każdego z nas. Zostaliśmy wiec
zaproszeni, aby wziąć udział we wspólnych spotkaniach, słuchaniu siebie nawzajem
i szczerym dialogu na temat spraw ważnych dla Kościoła – zarówno tych trudnych
i bolesnych, jak i dających nadzieję. Papież Franciszek wielokrotnie podkreślał,
że znajdujemy się obecnie w momencie przełomowym dla Kościoła i świata. Liczne
trudności, z którymi się borykamy – zarówno wewnątrz naszej eklezjalnej wspólnoty,
jak i w obliczu dramatów dotykających całą społeczność ludzką – wymagają nowych
duszpasterskich rozwiązań, nowego ewangelizacyjnego i misyjnego zapału, odnowionej
gorliwości i współodczuwania z Kościołem. Dlatego tak ważne jest, aby każdy z nas
wniósł w ten proces swoją wrażliwość, przemyślenia, a także obawy, troski i nadzieje.
To wszystko stanowić będzie cenny materiał, pomocny Ojcu Świętemu w rozeznawaniu
dróg, którymi powinien podążać Kościół w kolejnych dziesięcioleciach XXI wieku.
Wszyscy mamy stać się uczestnikami tego procesu. Zostaliśmy więc, drodzy Siostry
i Bracia, poproszeni przez papieża o pomoc.
W jaki sposób możemy na tę prośbę odpowiedzieć? W naszej archidiecezji już od
kilku miesięcy trwają synodalne konsultacje, zarówno osób duchownych, zakonnych, jak
i wiernych świeckich. W ciągu najbliższych tygodni podobne spotkania będą
zorganizowane w parafiach dla osób, które zechcą podzielić się swoim przeżywaniem
Kościoła w atmosferze modlitwy, wzajemnego szacunku, słuchania i życzliwego dialogu.
Zachęcam więc osoby, które chciałyby w nich uczestniczyć, aby w swoich parafiach

zadeklarowały gotowość wejścia na drogę synodalną i zgłaszały się do swoich
duszpasterzy. Duszpasterzy zaś proszę, aby z odwagą zapraszali swoich parafian –
niezależnie od stopnia ich związania z parafią – do wzięcia udziału w procesie
synodalnym.
W każdej parafii takie spotkania – szczególnie w czasie poświątecznym – zostaną
dla was przygotowane i przeprowadzone. Każde z nich zostanie następnie
podsumowane, a wnioski z niego przekazane do połowy maja do zespołu
koordynującego synodalne konsultacje w archidiecezji. Następnie trafią do Instytutu
Statystyki Kościoła Katolickiego w Polsce, a potem – w postaci końcowej syntezy –
do Watykanu. W ten sposób wasz głos stanie się częścią wielkiej duchowej refleksji
całego Ludu Bożego, w którym, jak wierzymy, ma moc przejawić się tak cenny zmysł
wiary – przejaw autentycznego działania Ducha Świętego w Kościele.
Mam więc nadzieję, że to, co rodzi się w sercach każdego z nas, będzie ważną
częścią tego wielkiego strumienia łaski. Zapraszając zatem do synodalnej aktywności,
z serca Wam błogosławię, życząc już teraz owocnego czasu wspólnego dialogu
i rozeznawania, a także radosnego przeżywania świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita katowicki

APEL
PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
W ZWIĄZKU Z PROŚBĄ OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA
W związku z trwającą agresją zbrojną Rosji w Ukrainie, dnia 25 marca br.,
w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, Ojciec Święty Franciszek dokona
Aktu Poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi.
Jednocześnie Papież prosi, aby pasterze i wierni na całym świecie trwali
w tym samym czasie zjednoczeni na modlitwie, pod przewodnictwem
Biskupa Rzymu.
Kościół w Polsce pragnie odpowiedzieć na to papieskie wezwanie, dlatego
zwracam się z apelem do wszystkich księży biskupów, kapłanów, osób
życia konsekrowanego i wszystkich wiernych, aby tego dnia we
wszystkich katedrach i kościołach w Polsce o godz. 17:00, w jedności
z Następcą Świętego Piotra, wznieść modlitwy do Boga, odmawiając Akt
Poświecenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi. Proszę również,
by tego dnia odprawić Eucharystię w intencji pokoju w Ukrainie oraz
w intencji nawrócenia Rosji.
Powierzając Dobremu Bogu sprawę pokoju w świecie, z serca wszystkim
błogosławię, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Warszawa, dnia 18 marca 2022 roku
✠ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

ŻYJĄC NA SPOSÓB DARU
List Arcybiskupa Katowickiego na Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny,
19 marca 2022 r.
Umiłowani w Chrystusie Panu!
W tych wielkopostnych dniach nasze oczy są zwrócone na Wschód.
Z niepokojem i współczuciem, z modlitwą i niezwykłym zaangażowaniem
w dzieła miłosierdzia towarzyszymy walczącej Ukrainie. Dzięki mediom
widzimy z jednej strony ukraińskich mężczyzn, którzy podjęli walkę w obronie
swojej ojczyzny. Z drugiej zaś wyraźnie doświadczamy dramatu milionów
ukraińskich kobiet i dzieci, które jako uchodźcy docierają do nas, znajdując
schronienie i gościnę. Dziękuję za tę ogromną mobilizację poszczególnych osób,
rodzin, parafii oraz instytucji kościelnych i państwowych.
Wiemy, że źródłem każdej wojny jest grzech – owa tajemnica nieprawości,
która niszczy wewnętrznie człowieka i świat wokół niego. Odpowiedzią na zło
wojny, na równi z konkretną pomocą, udzielaną chętnie i bezinteresownie, jest
także modlitwa o nawrócenie tych, od których zależą losy ludzi i cywilizacji.
Żyjemy w godzinie próby naszego człowieczeństwa i naszej wiary, które
realizują się poprzez bezinteresowny dar z samego siebie. Wzorem takiego
oddania jest św. Józef, opiekun Maryi i Jej boskiego Syna.
Wzywamy dzisiaj jego wstawiennictwa nad Kościołem i światem, abyśmy
ten trudny czas przeżyli godnie i pobożnie, abyśmy nie ustali w drodze.
Jezus i Maryja darem dla św. Józefa
Św. Józef, „człowiek sprawiedliwy” (Mt 1,19), aby bronić Jezusa przed
Herodem zamieszkał w Egipcie jako obcy (Mt 2, 13-18). Po powrocie do ojczyzny
osiadł w ukryciu, w małej, nieznanej wiosce Nazaret w Galilei – skąd, jak
mówiono, „nie powstaje żaden prorok” i „nie może być nic dobrego” (J 7, 52; 1, 46)
– daleko od Betlejem, swego miasta rodzinnego, i od Jerozolimy, gdzie wznosiła
się świątynia (Franciszek, PC, nr 1).
Józef przyjął Jezusa i Maryję, nie stawiając żadnych warunków. Zaufał
słowom Anioła. „Szlachetność jego serca sprawia, że podporządkowuje miłości
to, czego nauczyło go prawo. […] Jawi się jako mężczyzna okazujący szacunek,
delikatny, który – choć nie ma wszystkich informacji – opowiada się za reputacją,
godnością i życiem Maryi” – uczy papież Franciszek (Franciszek, Homilia z 8 września
2017).
Józef „uczynił ze swego życia służbę, złożył je w ofierze tajemnicy
wcielenia i związanej z nią odkupieńczej misji; posłużył się władzą, przysługującą
mu prawnie w świętej Rodzinie, aby złożyć całkowity dar z siebie, ze swego
życia, ze swej pracy; przekształcił swe ludzkie powołanie do rodzinnej miłości
w ponadludzką ofiarę z siebie, ze swego serca i wszystkich zdolności, w miłość
oddaną na służbę Mesjaszowi, wzrastającemu w jego domu” (św. Paweł VI, Homilia z 19
marca 1966).
Opiekun Świętej Rodziny nie jest człowiekiem biernym i zrezygnowanym.
Jego zaangażowanie na rzecz Jezusa i Maryi, których przyjmuje jako dar, jest
mężne i znaczące. On wie, że jedynie Bóg może dać łaskę i moc, aby w życiu,
takim, jakim ono jest, uczynić miejsce dla dobra i pokoju. W każdych
okolicznościach Józef potrafi wypowiedzieć swoje „fiat”, jak Maryja podczas
Zwiastowania i Jezus w Getsemani.
W dramatycznych okolicznościach życia Józefa Bóg powiedział do niego:
„Józefie, synu Dawida, nie bój się” (Mt 1, 20). To samo zdaje się dzisiaj powtarzać
także nam: „Nie lękajcie się!”.
Musimy odłożyć na bok nasz lęk, gniew czy rozczarowanie, a uczynić
miejsce dla przyjmowania kobiet i dzieci z męstwem pełnym nadziei, jako
Bożego daru. Nie ma znaczenia, że obecnie wiele rzeczy wydaje się przybierać
nieoczekiwany i zły obrót, że – jak św. Józefa - trapią nas wątpliwości i niepokoje
związane z rozwojem wydarzeń. Życie każdego może zacząć się na nowo
w cudowny sposób, jeśli znajdziemy odwagę, by przeżywać je zgodnie z tym, co
Ewangelia mówi o św. Józefie. Posłuchał głosu Anioła, który polecił mu, aby
„wziął do siebie” Maryję i Jej Syna (Mt 1, 20-21; 2, 13; 2, 21).
Ten dar Osób - przyjęty przez Józefa - sprawił, że On sam stał się darem.
Nie tylko dla Świętej Rodziny, lecz także dla nas, dla całego Kościoła świętego.
Żyjące na sposób daru
Drodzy,
„Logika bezinteresownego daru” to znaczy dawać bliźniemu o wiele więcej
niż to, czego potrzebę widać na zewnątrz. Wyraża ją działalność, która jest
ożywiana przez miłość większą niż litość czy współczucie. Jej cechą jest to,
że nieustannie patrzy na ludzi i na świat oczami Chrystusa.
W dziejach Górnego Śląska - w mijającym stuleciu, które obejmuje
burzliwy czas dwóch wojen światowych i trzech śląskich powstań, włączenie
części Górnego Śląska do Polski i powołanie w roku 1925 diecezji katowickiej –
wiele było postaci, które stanowią pod tym względem wzór i inspirację.
Pragnę zwrócić uwagę zwłaszcza na kobiety, które żyły na sposób daru
poprzez służbę kulturze, poprzez solidarne działanie na rzecz potrzebujących oraz
poprzez codzienną, cichą pracę.
Te trzy zakresy działania łączy jeden wspólny mianownik: dar z siebie.
Zaangażowanie w kulturę, zwłaszcza mające na celu wychowywanie przyszłych
pokoleń, nie ogranicza się do przekazywania wiedzy, ale wymaga daru z siebie
poprzez słowo i przykład. Wolontariat oznacza nie tyle dawanie rzeczy, ale
dawanie samych siebie w niesieniu konkretnej pomocy. Praca wreszcie nie jest
jedynie sposobem zdobywania środków na utrzymanie, lecz sposobnością
do wyrażania solidarności i zaangażowania w duchu służby.
Chciałbym przypomnieć niektóre z kobiet, które żyły na sposób
bezinteresownego daru z siebie. W historiach i świadectwie ich życia
i społecznym zaangażowaniu dostrzegamy wszystkie śląskie kobiety: ciche
bohaterki minionych wydarzeń – żony, matki, siostry i córki żołnierzy,
powstańców śląskich, wygnańców, więźniów. Podczas gdy mężczyźni byli
na froncie, tułaczce czy w więzieniach, to one brały na siebie odpowiedzialność
za losy swoich rodzin i ich przetrwanie. Dzięki nim jesteśmy, zostaliśmy
obdarowani życiem, a nasza ziemia jest i pozostanie ojczyzną ludzi wiernych
i pobożnych, odważnych, solidarnych i odpowiedzialnych. Oto:
Józefa Bramowska (1860-1942) - była robotnicą w kopalni rudy i kruszcu
w Pasiekach; propagatorką polskości na Śląsku. W 1909 r. założyła Towarzystwo
Polek w Żyglinie. W 1914 r. była więziona przez Niemców za wygłoszenie
patriotycznego przemówienia; uczestniczyła w akcji plebiscytowej na Śląsku i III
powstaniu śląskim, jej mieszkanie było lokalem konspiracyjnym i magazynem
broni. Od 1927 r. była przewodniczącą Zarządu Głównego Towarzystwa Polek
na Śląsku, honorową członkinią Narodowej Organizacji Kobiet.
Petronela Golasiowa (1851-1935) - wieloletnia przewodnicząca
Towarzystwa Polek w Królewskiej Hucie. Zwana „Polską Królową Klimzowca”.
Występowała na wielu wiecach kobiet polskich. W latach 1918-1920 była
członkinią powiatowej Rady Ludowej na miasta Królewską Hutę i Nowe Hajduki.
Zofia Kirkor-Kiedroniowa (1872-1952). W październiku 1918 r.
opracowała statut Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego i weszła w jej skład.
Rozwijała szeroką akcję propagandowo-prasową, kilkakrotnie narażając się wraz
z mężem na represje i aresztowania ze strony władz czeskich.
Zofia Koniarkowa (1876-1963) przed przyłączeniem Śląska do Polski
uczestniczyła w działalności amatorskiego kółka teatralnego przy towarzystwie
śpiewaczym „Lira” w Bogucicach oraz (od 1902 r.) w pracach czytelni dla kobiet
w Katowicach. Była członkinią Polskiej Organizacji Wojskowej. Jako radna
miejska w Katowicach w latach 1929-1939 pracowała w komisji opieki
społecznej zajmując się problemami bezrobotnych i nędzarzy.
Elżbieta Korfantowa (1882-1966) była posłanką na Sejm Śląski.
Uczestniczyła w III Powstaniu Śląskim. Była aktywna jako zastępczyni
Przewodniczącej Towarzystwa Polek, a następnie prezeska Związku Katolickich
Towarzystw Polek na Górnym Śląsku.
Stefania Michejdowa (1884-1942) przed I wojną światową brała udział
w kwestach na polskie gazety i szkoły, zaś w jej czasie opiekowała się żołnierzami
w szpitalu, pracując jako pielęgniarka. Była aktywną członkinią Polskiego
Czerwonego Krzyża i Koła Polek – Śląsk Cieszyński. Ludzie zwracali się do niej
z różnymi problemami, pomogła na przykład w debiucie literackim Gustawowi
Morcinkowi (1891-1963).
Wanda Nitsch (1906-1990) była pierwszą na Górnym Śląsku kobietą
wykonującą zawód sędziego. Aktywność sędziowską zawdzięczała nie tylko
swym zdolnościom, pracowitości, ale również przeniesieniu się do apelacji
katowickiej, która była bardziej liberalna niż krakowska. Wymiar
sprawiedliwości opuściła w 1952 r., nie godząc się na naciski, jakie wobec
sędziów stosowały władze stalinowskie.
Janina Omańkowska (1859-1927) to pierwsza w świecie kobieta, która
jako marszałek-senior otworzyła obrady regionalnego sejmu. Działaczka
społeczna, publicystka, poetka, charyzmatyczna liderka wielu organizacji
kobiecych. Związana z Chadecją. Jako pierwsza kobieta na Śląsku została
odznaczona Krzyżem Kawalerskim „Polonia Restituta”.
Olga Ręgorowicz (1900-1986) pracowała w Wydziale Prasowym
komisariatu plebiscytowego w Bytomiu; była redaktorką „Powstańca”.
Agitatorka, autorka odzew, artykułów, felietonów i wierszy propagandowych.
Pracowała społecznie w Związku Obrony Kresów Zachodnich i w Towarzystwie
Polek.
Halina Stęślicka (1897-1956) - najmłodsza posłanka na Sejm I Kadencji,
sekretarka „Podkomisji dla spraw autonomii Śląska”, członkini Górnośląskiego
Związku Towarzystwa Polek, redaktorka „Głosu Polek”. Uczestniczka w trzech
powstaniach śląskich.
Aniela Wolnik (1900-1957) była harcerką, działała jako sanitariuszka
w czasie powstań śląskich. W szeregach 5. Rybnickiego Pułku Piechoty ruszyła
na front II wojny światowej. Zwana „Śląską Inką”. „Pobłogosław mię, matko,
na śmierć za Polskę” – powiedziała do swojej matki, kiedy w 1919 r. została
aresztowana przez Niemców za udział w pierwszym powstaniu śląskim.
Za wyjątkową postawę i bohaterstwo otrzymała Krzyż „Virtuti Militari”.
Aleksandra Śląska (1925-1989) była wybitną aktorką pochodzącą
z Katowic. W styczniu 1976 r. podpisała list protestacyjny do Komisji
Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej.
Krystyna Bochenek (1953-2010) była inicjatorką wielu akcji społecznych
o wydźwięku ogólnopolskim. Wielka propagatorka polszczyzny, dziennikarka
Polskiego Radia Katowice. Senator V, VI i VII kadencji (2004–2010),
wicemarszałek Senatu VII kadencji. Była też inicjatorką Metropolitalnego Święta
Rodziny. Zginęła w katastrofie smoleńskiej.
Przywołując, niejako w apelu pamięci, te bohaterskie kobiety, które są
gwiazdami na firmamencie Górnośląskiego Panteonu, chcę dzisiaj słowami
św. Jana Pawła II podziękować za wszystkie i każdą z osobna: „za matki, siostry,
żony; za kobiety poświęcone Bogu w dziewictwie, za te, które oddają się posłudze
tylu ludziom czekającym na bezinteresowną miłość drugich, za te, które czuwają
nad człowiekiem w rodzinie będącej podstawowym znakiem ludzkiej wspólnoty;
za kobiety wykonujące pracę zawodową, za te, na których ciąży nierzadko wielka
odpowiedzialność społeczna, za kobiety dzielne i za kobiety słabe – za wszystkie:
tak jak zostały pomyślane przez Boga w całym pięknie i bogactwie ich
kobiecości; tak jak zostały objęte przez Jego odwieczną miłość; tak jak – razem
z mężczyzną – są pielgrzymami na tej ziemi, która jest doczesną ojczyzną ludzi,
a niejednokrotnie łez padołem; tak jak razem z mężczyzną podejmują wspólną
odpowiedzialność za losy ludzkości, według wymagań dnia powszedniego i tych
ostatecznych przeznaczeń, które ludzka rodzina znajduje w Bogu samym, w łonie
niewypowiedzianej Trójcy” (por. św. Jan Paweł II, Mulieris Dignitatem, nr 31).
Zawierzenie
Drogie Kobiety,
jak Maryja była darem dla św. Józefa, tak Wy jesteście darem dla Waszych
bliskich. Podobnie jak było to w czasach powstań śląskich, tak i dzisiaj wiele
zależy od Was – jak będą przebiegały procesy przekazywania kolejnym
pokoleniom wartości chrześcijańskich i bogactwa niematerialnego, aby to,
co trwałe, niezmienne, piękne i szlachetne było i pozostało siłą przyszłych
generacji. Dlatego bądźcie czujne i odpowiedzialne za losy materialne,
kulturalne, a przede wszystkim moralne naszej małej i wielkiej ojczyzny, Europy
i świata. Bądźcie nadal niezrównanymi wychowawczyniami i nauczycielkami
tego, jak żyjąc na sposób daru innych w dar przemieniać.
Zawierzamy Was opiece św. Józefa. Papież Franciszek w liście
apostolskim „Patris corde” z okazji 150. rocznicy ogłoszenia go patronem
Kościoła powszechnego (8 grudnia 2020) podkreśla, że „szczęście Józefa nie polega
na logice ofiary z siebie, ale daru z siebie” (nr 7).
Dzisiaj, kiedy „świat potrzebuje ojców, odrzuca panów, odrzuca tych,
którzy chcą wykorzystać posiadanie drugiego do wypełnienia własnej pustki;
odrzuca tych, którzy mylą autorytet z autorytaryzmem, służbę z serwilizmem,
konfrontację z uciskiem, miłosierdzie z opiekuńczością, siłę ze zniszczeniem”
(Franciszek, Patris corde, nr 7), do św. Józefa kierujemy naszą modlitwę o pokój
i nawrócenie, o zwycięstwo logiki daru nad spiralą przemocy:
Witaj, opiekunie Odkupiciela,
i oblubieńcze Maryi Dziewicy.
Tobie Bóg powierzył swojego Syna;
Tobie zaufała Maryja;
z Tobą Chrystus stał się człowiekiem.
O święty Józefie, okaż się ojcem także i nam,
i prowadź nas na drodze życia.
Wyjednaj nam łaskę, miłosierdzie i odwagę,
i broń nas od wszelkiego zła. Amen.
6
Bracia i Siostry, Wam wszystkim, wpatrującym się w osobę i życie
św. Józefa i uczącym się od niego modlitwy i miłosierdzia, czujności i odwagi,
udzielam z serca pasterskiego błogosławieństwa.
† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki
Katowice, 19 marca 2022 r

WIKTOR SKWORC
ARCYBISKUP METROPOLITA
KATOWICKI
„Każdy na miarę swoich możliwości, na miarę swego serca”.
Słowo Arcybiskupa Katowickiego na I Niedzielę Wielkiego Postu 2022 r.
Drodzy Diecezjanie!
1. Za naszą wschodnią granicą trwa regularna wojna. Nauka społeczna Kościoła
jednoznacznie potępia okrucieństwo wojny. Wojna jest nieszczęściem i nigdy nie jest
odpowiednim sposobem rozwiązywania problemów międzynarodowych; nigdy nim
nie była i nigdy nie będzie, ponieważ rodzi nowe, jeszcze poważniejsze konflikty. Gdy
wybucha wojna, staje się ona ryzykiem, od którego nie ma odwrotu, bezsensowną
rzezią, niszczącą teraźniejszość i zagrażającą przyszłości ludzi: Przez pokój nic nie
ginie, przez wojnę można utracić wszystko. W ostatecznym rozrachunku wojna jest
klęską wszelkiego autentycznego humanizmu, zawsze jest porażką ludzkości.
Media przynoszą nam z Ukrainy obrazy zniszczeń materialnych; kryją się
za nimi zniszczenia tkanki społecznej, życia całego społeczeństwa i tworzących je
rodzin. To właśnie one cierpią najbardziej, kiedy rozdzielone szukają bezpieczeństwa
także w naszym kraju. Polska jako ojczyzna Solidarności przyjmuje uchodźców
wojennych, przede wszystkim kobiety i dzieci oraz osoby starsze. Ten gest naszej
powszechnej gościnności dostrzegł papież Franciszek, który w minioną środę podczas
audiencji generalnej powiedział: „Pozdrawiam serdecznie wszystkich Polaków. Wy,
jako pierwsi, wsparliście Ukrainę, otwierając swoje granice, swoje serca i drzwi
swoich domów dla Ukraińców uciekających przed wojną. Hojnie ofiarujecie im
wszystko, czego potrzebują, by mogli żyć godnie, pomimo dramatu obecnej chwili.
Jestem Wam głęboko wdzięczny i z serca Wam błogosławię!”
Bracia i Siostry!
2. Jako pasterz Kościoła katowickiego jestem wam również głęboko wdzięczny
zarówno za pomoc już udzieloną, jak i deklarowaną. Struktury naszej archidiecezji
i jej parafii są otwarte na przyjęcie uchodźców. W Domu św. Marcina, prowadzonym
przez archidiecezjalną Caritas, i w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym
w Katowicach zostały uruchomione punkty recepcyjne; punkty pierwszego kontaktu,
w których uchodźcy wojenni otrzymują podstawową pomoc i mogą bezpieczne
skorzystać z miejsca i czasu wytchnienia przed dotarciem do punktu docelowego.
Na rzecz uchodźców skutecznie działają struktury państwa i samorządów,
służba zdrowia i służby mundurowe, harcerze i liczni wolontariusze, wielka rodzina
pomagających.
Bracia i Siostry! Nasza pomoc udzielana uchodźcom nie wyczerpuje się
w pomocy materialnej, trzeba im wsparcia duchowego, doświadczenia życzliwości,
przyjęcia i akceptacji. Należymy do jednej ludzkiej rodziny oraz
do wspólnoty ochrzczonych w różnych siostrzanych Kościołach i modlimy się
do naszego wspólnego Ojca w niebie. Warto więc pamiętać, jak wiele nas łączy
i wspólnie z uchodźcami modlić się o pokój, nadal ofiarując w tej intencji post
i modlitwę. Proszę chorych i cierpiących, by ofiarowali swój ból, samotność
i cierpienie w tej najważniejszej dziś intencji.
3. Kiedy w 1963 r. ludzkość stanęła na progu wojny nuklearnej, papież pokoju
Jan XXIII napisał w encyklice Pacem in terris (Pokój na ziemi), skierowanej
do „wszystkich ludzi dobrej woli”, że osiągnięcie pokoju nie będzie możliwe bez
„całkowitego rozbrojenia”, które dokonuje się w „sercach ludzkich” (por. PT 113).
To duchowe rozbrojenie serc jawi się jako podstawowe zadanie chrześcijańskie
właśnie teraz, właśnie dziś, kiedy na progu Wielkiego Postu apostoł Paweł woła:
„W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem”, zaś Kościół zaprasza nas
do korzystania z sakramentu pokuty i pojednania, jako że konieczna jest Boża pomoc
i łaska.
Niech troska o pokój ludzi pojednanych z Bogiem objawia się dziś
w materialnej i duchowej pomocy ofiarom wojny, w wytrwałej modlitwie o pokój
i w poszerzaniu własnym zaangażowaniem przestrzeni pokoju, w odbieraniu wojnie
zawłaszczonego terytorium serca.
Niech wyraża się to wielkopostnym procesem oczyszczania serca na trzech
płaszczyznach: posiadania, używania i panowania.
Te trzy słowa to inne imiona wielkopostnych uczynków miłosierdzia: postu,
jałmużny i modlitwy, do których zachęca swoich uczniów nasz Zbawiciel. Pierwszy
uczynek wzywa do powstrzymania się od szeroko pojętej konsumpcji, drugi i trzeci
do pomnożenia pozytywnego działania.
Mobilizuje nas do tego również papieska intencja Apostolstwa Modlitwy
na marzec bieżącego roku. Papież Franciszek wzywa: „Módlmy się, abyśmy my,
chrześcijanie, w obliczu nowych wyzwań bioetycznych wspierali ochronę życia
modlitwą i działaniami społecznymi”.
Nowym wyzwaniem jest dzisiaj ta śmiercionośna wojna za naszą wschodnią
granicą. Jesteśmy więc wezwani, aby wspierać ochronę życia obywateli Ukrainy
modlitwą i działaniami społecznymi. W suplikacjach wołajmy wytrwale o pokój
i chrońmy życie uchodźców wojennych, każdy na miarę swoich możliwości, na miarę
swego serca.
Drodzy Diecezjanie!
Modlę się o błogosławiony dla nas wszystkich czas Wielkiego Postu, czas
pamiętania o tym, że „nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które
pochodzi z ust Bożych”.
W tym czasie pojednajcie się z Bogiem i bliźnimi, pamiętając, że w każdej
Eucharystii zmartwychwstały Pan obdarza nas pokojem. To w Jego imię jesteśmy
„posłani w pokoju Chrystusa”: w świat wojny jako słudzy i apostołowie pokoju.
Z serca wszystkim błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego!
† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki

APEL PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
W ZWIĄZKU Z INWAZJĄ ROSYJSKĄ NA UKRAINĘ
W związku inwazją rosyjską na Ukrainę, w imieniu Konferencji Episkopatu Polski,
stanowczo potępiam działania Rosji i Władimira Putina, uznając je za niedopuszczalny i
haniebny akt barbarzyństwa, skierowany wobec suwerenności i niezależności
niepodległego państwa.
Jednocześnie – wraz z całym Kościołem w Polsce – wyrażam moją solidarność ze
wszystkimi Ukraińcami, zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie, zapewniając ich o naszej
bliskości, modlitwie oraz gotowości do pomocy.
W związku z prośbą Ojca Świętego Franciszka, zwracam się do Księży Biskupów oraz
wszystkich wiernych, aby Środa Popielcowa była obchodzona w Kościele w Polsce jako
dzień postu i modlitwy w intencji pokoju oraz solidarności z Ukrainą. Proszę, aby w
każdym kościele i parafii w Polsce zanosić gorące błagania w intencji pokoju, a także w
intencji Ukraińców, by Pan pokrzepił ich serca w obecnej dramatycznej sytuacji.
Jako Kościół w Polsce pragniemy przyjść naszym Braciom również z materialną pomocą,
dlatego apeluję, aby zarówno w najbliższą niedzielę, jak i w Środę Popielcową, po każdej
Mszy Świętej zorganizować zbiórkę ofiar do puszek, które – za pośrednictwem Caritas
Polska – zostaną przeznaczone na pomoc uchodźcom wojennym z Ukrainy. Pomoc
Kościoła katolickiego w Polsce będzie świadczona sukcesywnie i systemowo za
pośrednictwem naszych instytucji charytatywnych – parafialnych, diecezjalnych i
ogólnopolskich – w tym, przez Zespół Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji
Episkopatu Polski.
Ponadto, proszę wszystkich wierzących i ludzi dobrej woli o otwartą postawę wobec
potrzebujących schronienia.
Królowej Pokoju zawierzam losy Ukrainy i Polski, zapewniając wszystkich o mojej
duchowej bliskości i modlitwie.
Warszawa, dnia 24 lutego 2022 roku
✠ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski